Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης...

Σοκ!! Ποιος περίμενε πως στο ελληνικό ποδόσφαιρο που είναι πρότυπο για όλο τον κόσμο υπήρχαν και αγώνες που δεν ήταν στημένοι. Μια φορά δούλεψε η αστυνομία και η ΕΥΠ και έπιασαν τον Big Mac αν είναι δυνατόν. Μα τον Big Mac, τον αγαπούλα!;!;! Μετά από δύο παράγκες, κασέτες, dvd  ήρθε η ώρα της δικαιοσύνης, κάλιο αργά παρά ποτέ θα πει κάποιος (δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου). Το θέμα είναι θα πάμε μέχρι το τέλος; Ή κάπου στα μισά θα εξαφανιστούν όλα δια μαγείας; Θα δούμε. Το πραγματικό ερώτημα είναι θέλουμε να φτάσουμε στο τέλος; Ας φανταστούμε πως τα στοιχεία καίνε μια από τις μεγάλες και δημοφιλείς ομάδες της χώρας (βάλτε ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ κλπ κλπ) πόσοι οπαδοί τους θα πούνε "Τα θέλα με και τα πάθαμε"; Η συντριπτική πλειοψηφία θα βγει στους δρόμους, θα κάνουν μηχανοκίνητες πορείες, θα κάψουν Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αν είναι από Θεσσαλονίκη θα κατέβουν να κάψουν και την Αθήνα και γενικώς θα γίνει της Πετρούλας το κάγκελο. Δε νομίζω να αμφιβάλει κανείς (εδώ κάποιος στην Κρήτη απειλούσε να αυτοκτονήσει επειδή δεν πήρε αδειοδότηση ο ΟΦΗ τι να λέμε τώρα). Δηλαδή πήρε 30 χρόνια να ξυπνήσουμε από τον πολιτικό λήθαργο και ενάμισης χρόνος τακτικού πηδήματος για να βγούμε στους δρόμους, αλλά για μια ομάδα δεν θέλουμε πάνω από δυο τρεις μέρες (και αυτές για να μαζέψουμε λεφτά για τις μολότοφ, έχει πάει και η βενζίνη 1,70 δεν είναι και λίγο).

Όπως είπε και ένας φιλόσοφος...

Βούλγαροι, Βούλγαροι,

χανούμισσες βαζέλες

όλο το έθνος προσκυνάει

σώβρακα και φανέλες

Υ.Γ. Τιμή και δόξα στον Πόπη Παπανδρέου, έχει το όνομα ευτυχώς δεν έχει την χάρη...

Μποτσουάνα-Δανία, 20 μήνες, νέο παγκόσμιο ρεκόρ!!!!

Βίντεο της Ελληνοφρένειας για τους 20 μήνες ΠΑΣΟΚ.

Όχι κυρίες και κύριοι δεν είναι φάρσα είναι πραγματικό!!! Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά και τον σατυρικό καλλιτέχνη, τι να λέμε τώρα οι άνθρωποι έχουν χιούμορ.

Απόψεις περί Αγανάκτησης...

Δέκατη μέρα αγανάκτησης στις πλατείες της χώρας. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους να έχουν βγει στους δρόμους, γιατί πλέον μόνο αυτό έχει μείνει. Άλλα έχω κάποιους ενδοιασμούς για όλο αυτό το "κίνημα". Το ακομμάτιστο το καταλαβαίνω (άλλωστε τι κερδίσαμε τόσα χρόνια με τους ντεμέκ συνδικαλιστές και τις κομματικές διαδηλώσεις;) και το θεωρώ σπουδαίο χαρακτηριστικό αυτών των διαδηλώσεων, αλλά τι θα πει η απολιτικό (απολιτίκ, sic); Δεν μπορεί να έχει κίνημα χωρίς ιδεολογία, είτε αυτή είναι η αλλαγή του καπιταλισμού, είτε είναι η κατάργηση του, είτε είναι η επιβολή μια τελείως άλλης μορφή εξουσίας. Σε καμία περίπτωση δεν περιμένω συγκεκριμένα μέτρα για την την διάσωση της χώρας, άλλωστε δεν είναι η δουλειά του. Αλλά πρέπει να υπάρξουν κάποια βασικά μέτρα που πρέπει να απαιτήσουμε από το πολιτικό σύστημα τα οποία θα οδηγήσουν στη ριζοσπαστική αλλαγή. Και δε μιλάω μόνο για το απλό "Να φύγει το μνημόνιο" αυτό το ζητάνε τέσσερα κόμματα στην βουλή, μέχρι και ο μποντιμπιλντεράς που το ψήφισε (μιλάμε για απόψεις σταθερές σαν μπετόν, όχι αστεία). Πρέπει να ζητήσουμε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, αλλαγή συντάγματος, πόθεν έσχες από το 1974 για όλους τους βουλευτές και τους ανθρώπους που ήταν σε καίριες θέσεις του δημοσίου, φυσικά έξοδο από το μνημόνιο και αναδημιουργία του κοινωνικού κράτους, πολύ απλά δικαιοσύνη, δημοκρατία, κοινωνία. Εγώ θα μπορούσα να πω και ριζική αλλαγή του πολιτεύματος από Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία σε Συμμετοχική Δημοκρατία, αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Θεωρώ τους Αγανακτισμένους (άλλωστε όλοι αγανακτισμένοι είμαστε) μια πάρα πολύ καλή αρχή, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, στην επόμενη φάση.

«...Βέβαια, έχει σημασία τι θέλει όλος αυτός ο κόσμος. Αν θέλει απλά να καταγραφεί ως 100.000 άτομα που πηγαινοέρχονται πολύ δυναμικά σε μια πλατεία, τότε ναι. Αν όμως θέλει κάτι παραπάνω, τότε δεν αρκεί η παρουσία μας εκεί και η δεδηλωμένη αγανάκτηση όλων μας. Η γενική απεργία που είπαμε είναι το ελάχιστο. 

Από κει και πέρα θέλει συνειδητοποίηση. Το είχα πει και τις προάλλες στον αέρα, ότι δε μου φτάνουν οι αγανακτισμένοι. Αγανακτισμένος είναι και κάποιος που χτυπάει το πόδι του στην καρέκλα και βρίζει την καρέκλα. Θέλω συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, εξεγερμένους. 

Έχουμε δείξει εδώ και μια εβδομάδα ότι υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που αγανακτεί και θέλει να κάνει κάτι. Τώρα ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα. Πρέπει να γίνουν τα επόμενα βήματα και σε μία κατεύθυνση, όχι απαραίτητα σωστή γιατί αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά μαχητική. Mια κατεύθυνση διεκδίκησης.»

Θύμιος Καλαμούκης στο TVXS

Υ.Γ. Παραπέμφθηκε ο Άκης. Η κάθαρση άρχισε από έναν γνήσιο σοσιαλιστή, ντροπή ντροπή!!

Υ.Γ. Με την ευκαιρία, η Ελληνοφρένεια αρχίζει από Σεπτέμβριο στον Real FM (νομίζω).

Υ.Γ. Το σημαντικό είναι πως ξυπνήσαμε τα άλλα θα 'ρθούν.