Ξυπνάω σήμερα το πρωί με κέφι, και πως να μην ξυπνάς με κέφι, η χώρα χθες το βράδυ πήγαινε σαν τον Κώστα Κεντέρη μετά από επίσκεψη στο σπίτι του Τζέκου, το ΣΚΑΙ καθαρίζει τον Πειραιά και έχω να δω την Ρούλα Βροχοπούλου να κλαίει επτά μήνες, τρεις μέρες εικοσιδύο λεπτά και έξι δευτερόλεπτα. Αλλά (πάντα υπάρχει ένα άλλα) βλέπω στις εφημερίδες πως η Ελλάδα ενώ τηρεί το μνημόνιο κατά γράμμα (σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών) υπάρχει η περίπτωση να υπογράψει νέο μνημόνιο μέχρι το 2020 (μεταξύ μας σίγουρο είναι αλλά το φέρνουν σιγά σιγά μην πάθουμε και τίποτα). Και αυτή τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται εναλλακτική λύση έχουμε το ΛΑ.Ο.Σ (μακριά από μας, φτου φτου σκόρδα), την Ν.Δ. (χαχαχαχαχαχαχα αστείο ήταν αυτό) και την αριστερά. Αυτή η αριστερά είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία το Κ.Κ. Ε. να λέει τα τελευταία τριάντα χρόνια τις ίδιες μαλακίες για το οτιδήποτε λες και έχουν CD (σας παρακαλώ η κασέτα είναι banal) στο κεφάλι τους, και "τι κάνεις" να τους ρωτήσεις για την καπιταλιστική επίθεση θα σου πούνε, στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ είναι αλλού το ΣΥ, αλλού το ΡΙ και αλλού το ΖΑ. Ένα κόμμα του 4% και έχει χωριστεί σε δέκα κομμάτια σε λίγο όλοι οι βουλευτές του θα έχουν το δικό τους κόμμα, ο Αλέξης, Αλέκος και ο Φώτης κάθονται και μαλώνουν σαν τα μωρά για το ποιος την έχει πιο μεγάλη (την ιδεολογία, τι νομίσατε;). Τέλος οι οικολόγοι που δεν έχω ιδέα τι ρόλο βαράνε, τι θέλουν από την ζωή μας. Γύρω γύρω όλοι και στην μέση ο πολίτης. Δε πάτε όλοι στο διάλο, εγώ θα ψηφίσω Δημοσθένη Βεργή για την αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου