Eίδη ταινιών: Μέρος 2ο

Χασαποταβέρνα "Ο Νόντας": Σε αυτές τις ταινίες δεν υπάρχει πλοκή, το αίμα έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχή από τους ηθοποιούς και γενικώς είναι ό,τι να 'ναι. Μέρος παίρνουν ζόμπι, φαντάσματα, μεταλλαγμένοι αγριάνθρωποι των δασών. Όλοι αυτοί για κάποιο παράξενο λόγο τη βρίσκουν κυνηγώντας περαστικούς για να τους κάνουν μαρμελάδα. Πάντα έχουν μαζί τους έναν πρόχειρο μπαλτά ή ένα ιαπωνικό κατάνα. Η ταινία δε τελειώνει μέχρι να πεθάνουν όλοι, ΟΛΟΙ όμως, και η σειρά ταινιών δε τελειώνει μέχρι ο δημιουργός των ταινιών να πάρει χαμπάρι πως μετά την πρώτη ταινία όλες οι άλλες είναι πάνω κάτω μ........ς.
Γνήσιοι εκπρόσωποι: Saw, Hostel, Halloween, Hills have eyes
Pop Culture Value: Η αλήθεια είναι πως κάποιες από αυτές τις ταινίες είναι πάρα πολύ καλές και προσφέρουν πολλές άγρυπνες νύχτες (λέμε τώρα) αλλά οι περισσότερες είναι μεγάλες, τεράστιες, διαστημικές βλακείες.
Trivial: Άμα μείνετε στη μέση του πουθενά σε κάπου στην Αμερική έχετε περισσότερες ελπίδες επιβίωσης άμα αυτοκτονήσετε.

Ό,τι του φανεί...: Κάποιοι σεναριογράφοι έχουν την εντύπωση πως άμα μπορέσουν να χωρέσουν σε μια ταινία εξωγήινους, ζόμπι, πολιτική και το θεό θα κάνουν την καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Έλα όμως που η ταινία μετατρέπεται σε μια ιστορία που για να την καταλάβεις πρέπει να είσαι ή μεθυσμένος ή ο σεναριογράφος. Οι περισσότερες ταινίες έχουν σενάριο είναι τόσο σταθερό όσο τα θεμέλια του πύργου της Πίζας.
Γνήσιοι εκπρόσωποι: The box (τι βλακεία!!!) δε μου έρχονται άλλες αυτή τη στιγμή.
Pop Culture Value: Απολύτως καμία.
Trivial: Σε καμία, μα σε καμία περίπτωση μη δείτε το The box.

Γ.Α. Παπανδρέου:"Όταν λέμε για κόψιμο απ'ο παντού, ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ!!"

Επιτέλους οι προτάσεις μου έγιναν πραγματικότητα. Οι brainiacs του ελληνικού κράτους άκουσαν τις προτάσεις μου τις αξιολόγησαν, τις τροποποίησαν και τις έβαλαν σε εφαρμογή. Τι λέω; Πριν πολύ καιρό στον "Oδηγό επιβίωσης σε καιρούς οικονομικής κρίσης" είχα γράψει το εξής:

• Κόψτε κατά 30% την μάζα των παιδιών σας (αυτό επιφέρει μείωση 30% των αναγκών τους σε τροφή και νερό). Έτσι ισοσταθμίζετε το κόψιμο του 30% των επιδομάτων που παίρνατε για αυτά.

Πολλοί νόμιζαν πως έκανα πλάκα, αλλά εγώ ακολούθησα κατά γράμμα τον οδηγό και ζω μια πλουσιοπάροχη, βέβαια χωρίς αριστερό χέρι, παππούδες, και σκύλο, αλλά έχω να τρώω δύο φετούλες ψωμί τη μέρα και αυτό έχει σημασία. Τι της θέλετε τις πολυτέλειες; Στο θέμα μας όμως. Πολύ καλά κάνει το ΙΚΑ, σου λέει αυτός τώρα αυτός θα ζήσει άλλα δεκαπέντε χρόνια; Πόσα παπούτσια θα χρησιμοποιήσει σε όλα αυτά τα χρόνια; Δέκα ζευγάρια; Δε θα κάνουν 7ο ευρώ το ένα; Οπότε πάμε στα 700 ευρώ. Ενώ το ΙΚΑ τα βάλε κάτω και είπε "700 τα παπούτσια. Ποια είναι η εναλλακτική; Κόψιμο, πόσο κάνει;". Έχουμε και λέμε ένα πριόνι 20 ευρώ, λίγες γάζες 5 ευρώ, ένα μπουκαλάκι betadin 2 ευρώ και δύο ασπιρίνες για τον πόνο 1 ευρό. Σύνολο 23 ευρώ. Εσείς τι θα διαλέγατε; Στο κάτω κάτω όλοι πρέπει να κάνουμε θυσίες.

Υ.Γ. Στη φωτογραφία είναι ο Loveρδος που δείχνει τον δρόμο.
Υ.Γ. Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι παραπληροφόρηση (εκτός από τα σύνεργα της εγχείρησης του ΙΚΑ). Τα παπούτσια αυτά στη καλύτερη οι άνθρωποι τα φοράν για 1-2 χρόνια (όχι πως άμα τα φορούσαν για 10 χρόνια το κόψιμο θα ΄ταν πιο λογικό) μέχρι να συμβεί το αναπόφευκτο, λόγο της έλλειψης σοβαρού συστήματος υγεία που θα μπορούσε να σώσει τα πόδια των ανθρώπων. 

Ελλάς το μεγαλείο σου.

Είδη ταινιών: Μέρος 1ο

Σταλλόνια έπη: Θα μπορούσαμε να τις πούμε και Ραμπόνια έπη καθώς η πρώτη διδάξασα είναι το Rambo: The first blood, με τις τρεις συνέχειες του. Σε αυτό το είδος ταινιών ο ήρωας είναι ένα παιδί του λαού, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι κακοί τον βάζουν στο μάτι, του κλέβουν το παιδί, του σκοτώνουν τη γυναίκα και αυτός πρέπει να επιφέρει την τάξη. Βέβαια και ένα απλό "Είσαι μαλάκας" είναι αρκετό για να σκοτώσει ο ήρωας μας 50, 100, 3εκ κακούς. Όσο και αν τον χτυπήσουν, όσο και αν πυροβολήσουν και γενικώς ό,τι και αν κάνουν ο ήρωας ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, αντιθέτως η κακοί πεθαίνουν το πολύ με μια μπουνιά, εκτός από τον αρχηγό τους που μένει πάντα ζωντανός από εκρήξεις, φωτιές, σεισμούς για να έχει την τιμή να τoν σκοτώσει στο τέλος της ταινίας ο ήρωας μας.
Γνήσιοι εκπρόσωποι: Rambo, Kobra, Cliffhanger (και σε ό,τι άλλο έχει παίξει ο Μέγας Stallone),Terminator, Salt κλπ.
Pop Culture Value: Τεράστια και δεν κοροϊδεύω. Όποιος δεν έχει δει τα Rambo δε ξέρει τι χάνει (πολύ ξυλο και γέλιο, μη σας αφήσω με την απορία).
Trivial: Έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως οι σφαίρες έχουν αλλεργία στον  Stallone.

Ιστορίες κλάματος και μαζικής υστερίας: Κύριος εκπρόσωπος του είδους είναι ο μισητός James Cameron. Αυτές οι ταινίες είναι συνήθως γλυκανάλατες ιστορίες αγάπης με χαρακτήρες από διαφορετικά ταξικά υπόβαθρα που ερωτεύονται αλλά ο ερωτάς τους δε μπορεί να ανθήσει. Λίγο οι κακοί γονείς, λίγο το χρώμα σου που είναι μπλε, λίγο η παγωμένη θάλασσα και ένας μεθυσμένος καπετάνιος που ο μαλάκας δεν είδε κοτζάμ παγόβουνο η αγάπη χάνετε (σβήνει σαν τα 'στέρια, φεύγει σαν τα καλοκαίρια). Στην καλύτερη περίπτωση ο άντρας του ζευγαριού πεθαίνει (γιατί πεθαίνει πάντα ο άντρας; Τι ρατσισμός είναι αυτός;) σκορπίζοντας τη χαρά σε όλους εκείνους που το έτερον ήμισυ τους έσυρε για να δουν μαζί τη ταινία. Στη χειρότερη ή ζουν "αυτοί καλά" και 'συ θα έχεις το βράδυ την γυναίκα σου να σου λέει "Είδες βρε ο John κάθε μέρα λουλούδια της έφερνε. Εσύ όρθιος κοιμάσαι", ή θα χωρίσουν για να περάσεις εσύ ακόμα δύο ώρες υποφέροντας στο σινεμά όταν βγει η συνέχεια (και να υποστείς μετά την κρεβατομουρμούρα).
Γνήσιοι εκπρόσωποι: Titanic, Noting Hill, Avatar κλπ.
Pop Culture Value: Για τις γυναίκες ανεκτίμητη.
Trivial: Στη διάσημη σκηνή του Τιτανικού (Jack i'm flying) η Rose ποτέ δε πέταξε.


Υ.Γ. Στο δεύτερο είδος ποτέ δεν μας δείχνουν τί γίνετε μετά από 20 χρόνια που η γυναίκα έχει βάλει τριάντα κιλά και ο άντρας έχει κάνει μπυροκοιλιά και φαλάκρα. Μαμώ το Hollywood μου.

John Lennon

Δεν ξέρω αν θα ήταν τόσο επιτυχημένος άμα δεν ήταν στους Beatles, αν θα ήταν τόσο γνωστός άμα δεν έκανε τις παράξενες διαμαρτυρίες του, αν φταίει αυτός που διαλύθηκαν οι Beatles φέρνοντας την Yoko, ή αν θα είχε γίνει θρύλος στη περίπτωση που δεν είχε δολοφονηθεί. Το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν τεράστιος καλλιτέχνης και πραγματικός οραματιστής. Σαν σήμερα γεννήθηκε ο John Lennon, αν ζούσε θα ήταν 70, και αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από αυτόν.

Όταν ρώτησαν την Yoko γιατί τον πυροβόλησαν είπε "Γιατί νόμιζαν πως μπορούν να τον σκοτώσουν".

As soon as you're born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
Till the pain is so big you feel nothing at all

Κοντά σ'ολα και ο χοντρός

Και μέσα σ'όλα ήρθε ο χοντρός να μας πει πως δεν φταίει. Τι λε ρε Καραμάν Αλί, το Ρουσόπουλο και τον Βουλγαρακη ποιος τους διόρισε. Η ανικανότητα δεν είναι άλλοθι, άμα δεν ήξερες να μην γινόσουν πρωθυπουργός. Πόσο νομίζεις πως μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες; Το έκανες τις δύο φορές που σε ψήφισαν, το έκανες όταν με κάποιον μαγικό τρόπο έπεισες τον κόσμο πως για τα ΠΕΝΤΕ σκάνδαλα δεν έφταιγες καθόλου, αλλά σε αυτό δεν φταις εσύ. Είσαι ό,τι χειρότερο πέρασε στη διακυβέρνηση της χώρας (πλην της χούντας και αυτό για ιδεολογικούς λόγους). Αλλά δεν είχες να μοιάσεις εδώ το θείο σου μέχρι σήμερα τον θεωρούν εθνάρχη, το μεγαλύτερο λαμόγιο. Αλλά εσύ ου΄τε λαμόγιο μπορείς να χαρακτηριστείς, γιατί τα λαμόγια έχουν και μυαλό, τα μόνο όργανα του σώματος σου που δουλεύουν σωστά είναι το στόμα και το στομάχι, ααα και τα δάχτυλα ποιος μπορεί να αγνοήσει τα ρεκόρ σου στο Play Station. Με λίγα λόγια είσαι ο πιο άχρηστος που έχει περάσει, ήσουν τόσο λειτουργικό και χρήσιμος για την χώρα όσο η ορχήστρα του Τιτανικού όταν βούλιαζε το πλοίο, αλλά εσύ σιγά μην έκανες αυτό, μάλλον στο μπουφέ θα ήσουν. Άχρηστε.

Υ.Γ. Στη φωτογραφία το έσπασε το πόδι μετά. Αυτός όρθιος δε μπορεί να σταθεί, κάποιοι τον ψήφισαν κιόλας. Τι να πεις;