Τότε και τώρα...

Μαύρη και συνάμα λαμπρή επέτειος η σημερινή για την ιστορία της χώρας μας. Δεν θα έχω να πω κάτι για την σημασία ή τα γεγονότα που συνέβησαν, θέλω να πω μόνο αυτό: Είναι ντροπή για αυτούς που πέθαναν τότε να συγκρίνουμε την, ομολογουμένως, προβληματική δημοκρατία του σήμερα με την τότε εξουσία που ασκούσαν μια ομάδα ψυχικά άρρωστων ανθρώπων. Μπορεί οι σημερινοί να είναι άχρηστοι αλλά δεν είναι δολοφόνοι και ποτέ η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία δεν έχει διατάξει εν ψυχρό εκτέλεση πολιτών. Λεφτά μπορεί να μην έχουμε αλλά τουλάχιστον μπορούμε να τους βρίζουμε χωρίς να πάμε διακοπές στη Μακρόνησο, και αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας.

Υ.Γ. Ένα ρητό λέει: Δημοκρατία είναι να σου χτυπάν την πόρτα στις έξι το πρωί και να ξέρεις ότι είναι ο γαλατάς.
Υ.Γ. Αυτοί τότε έκαναν αυτό που έπρεπε τώρα είναι η σειρά μας.