Δεν είδα τηλεόραση και δεν είχα πάρει χαμπάρι τί έγινε χθες στη χώρα. Ξυπνώντας σήμερα άκουσα τον ιδεολογικό ξάδερφο του Che Guevera, τον Άρη Πρωτοσάλτε, να λέει κάτι παράξενα το πρωί με μία υποβόσκουσα χαρά και κει οφείλω να πως τρόμαξα, γιατί όταν ο Άρης χαίρεται όλοι οι άλλοι κλαίμε. Και μετά διάβασα τις εφημερίδες. Τί γίνεται ουσιαστικά; Γυρνάμε τριάντα χρόνια πίσω. Οποιαδήποτε επιχείρηση, έχει δεν έχει, προβλήματα μπορεί να επιβάλει (γιατί μην έχουμε ψευδαισθήσεις πως θα υπάρξουν συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, ή μείωση 20% ή άντε γεια) εταιρική σύμβαση με όση μείωση μισθού θέλει και χωρίς να δεσμεύεται πως δεν θα κάνει απολύσεις, αναιρώντας έτσι την ουσία της όλης ιδέας. Με λίγα λόγια σε τρία χρόνια που θα φύγει η τρόικα (λέμε τώρα) ζήτημα είναι άμα έχει επιβιώσει ο μισός πληθυσμός της χώρας. Ακόμα ακόμα μία είδηση που με έριξε από τα σύννεφα είναι το ότι τα κόμματα και τα ΜΜΕ
Υ.Γ. Βέβαια πρέπει να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση πως να μην πληρώνουν οι εργαζόμενοι τους εργοδότες και να μην γίνεται ευθανασία σε συνταξιούχους και άνεργους (πάντως αυτές οι προτάσεις θα ξανασυζητηθούν για την επόμενη δόση του δανείου).
Υ.Γ. Επίσης μη ξεχάσω πως η κυβέρνηση χτυπάει την φοροδιαφυγή... ανεβάζοντας το ΦΠΑ.
Υ.Γ. Δεν υπάρχει λόγος για την σύγκριση Aris-Paris αλλά βρήκα την εικόνα και μ' άρεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου